...แนวคิดส่วนตัว เรื่องกฎแห่งกรรม...
วันที่ : 3/03/2010 จำนวนผู้ชม : 1
+++จงเชื่อ...ในกฎแห่งกรรม+++
หากยังติดในเรื่องรักๆใคร่ๆ ก็คงหนีทุกข์กันไม่พ้น
รัก โลภ โกรธ หลง ล้วนเป็นกิเลสทั้งสิ้น
แต่เราเกิดมาเป็นมนุษย์ ดังนั้น ก็ต้องยังพัวพันกับสิ่งเหล่านี้
แล้วจะทำอย่างไร ให้กิเลสไม่สร้างทุกข์มากเกินกว่าความจำเป็น
ทั้งนี้ทั้งนั้น ทุกสิ่งอยู่ที่ใจและเจตนา
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
คนเรามักพึ่งทางธรรม
และหันหน้าเข้าวัดกันตอนที่รู้สึกทุกข์ ท้อแท้ ผิดหวัง
แต่สำหรับฉันนั้น "ไม่"
ฉันยิ่งมีเงิน มีความสุข มีทรัพย์สมบัติ
ก็ยิ่งคิดถึงเรื่องบริจาค ทำทานอยู่เสมอ
คติประจำใจของฉันคือ ชีวิตนี้คือการให้
มีหลายคนชอบคิดว่าฉันมักใช้เงินซื้อคนอื่น
ซื้อความรัก ซื้อมิตรภาพ
แต่หารู้ไม่ว่า ฉันใช้เงินเพื่ออะไรกันแน่...
คนอื่นมักมองว่า คนที่เข้าหาฉัน มาคบกับฉันเพราะฉันมีเงิน
คนที่กล่าวหาเช่นนั้น เคยมองย้อนบ้างไหมว่า
ตัวคุณก็คบฉันอยู่ ไม่ว่าในฐานะใดก็ตาม
เพราะฉะนั้น ฉันควรมองว่าคุณคบฉันด้วยเงิน ดีหรือไม่???
ในความเป็นจริง ต้นตอของการกระทำของฉัน
เพียงต้องการให้คนที่ได้รับสิ่งดีๆจากฉัน ได้รู้จักการให้
หรือ รู้จักบุญคุณของคนเท่านั้นเอง
หลายครั้งที่ฉันแบ่งปันให้คนอื่น แต่ก็ถูกมองข้ามไป
แต่ฉันก็ไม่ได้ใส่ใจในเรื่องนั้น เพราะฉันไม่ได้หวังสิ่งตอบแทนใดๆ
แค่อยากปลูกฝังการให้ให้กับเขาเท่านั้น
ถ้าเขาซึ้งในสิ่งที่ฉันทำและรู้จักการให้
เขาก็จะได้รับในสิ่งที่ฉันเคยได้มาเสมอ
นั่นคือ ความสุขจากการให้
ความฉลาดในการมองคนและรู้จักใจของคนมากขึ้น
หลายต่อหลายครั้งที่ฉันทำดีกับทุกคน
โดยไม่แบ่งว่าใครเคยดีหรือร้ายกับฉันมาก่อน
แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าเขาคิดกับฉันแบบไหน
แต่ก็แอบหวังว่าเขาจะสะดุดใจได้บ้าง
บางครั้งบางคนก็คิดว่าฉันเป็นคนหัวอ่อน
ไม่ทันคน โดนหลอกง่ายดาย
ซึ่งพวกเขาเองอาจจะไม่รู้เลยว่า
ตัวของเขาอาจอยู่ในขั้นตอนของการพิสูจน์ใจคน
แต่ฉันพิสูจน์ใจคนด้วยความบริสุทธิ์ใจ
ให้อย่างจริงใจไม่เคยเสแสร้ง
มีผิดหวังบ้างที่รู้ว่าผลของการพิสูจน์ใจคนของฉัน
มันทำให้เรารู้ว่าใครคิดไม่ดีกับเรา
ไม่จริงใจ หวังผลประโยชน์ หรือใส่หน้ากากเข้าหาเรา
สุดท้ายก็ต้องทำใจ ในเมื่อความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย
อีกทั้ง มนุษย์เป็นสัตว์ประเสริฐที่ยังตัดกิเลสไม่ได้
แม้แต่ตัวฉันบางเรื่องก็ยังตัดไม่ได้
แต่ก็พยายามเข้าใจในกฎแห่งกรรม
ยอมรับในเรื่องที่เกิดขึ้นว่าคงเกิดจากผลกรรม
และพยายามจะไม่ให้มันเกิดขึ้นซ้ำอีก
ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม
ฉันอยากให้ทุกคนนึกถึงเรื่องกฎแห่งกรรมกันบ้าง
แต่มันก็เป็นความเชื่อส่วนบุคคลเราไม่ว่ากัน
แค่หวังว่า...การระลึกถึงการทำความดีละเว้นความชั่ว
รู้สึกผิดชอบชั่วดี และสำนึกถึงบาปบุญคุณโทษ
คุณจะเข้าใจมันได้ก่อนที่คุณจะไม่มีเวลาเหลืออีกแล้วในโลกนี้
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
คำสอนของศาสนาคริสต์กล่าวว่า
“จงทำดีต่อผู้ที่เกลียดชังท่าน จงอวยพรผู้ที่สาปแช่งท่าน
จงอธิษฐานภาวนาให้ผู้ที่ทำร้ายท่าน”
ฉันชอบมากที่สุด
เพราะมันดูเหมือนจะทำได้ไม่ยากมาก
แต่ถ้าลองทำจริงๆ ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย
เพราะหนึ่ง คุณต้องรู้จักอภัยทาน คือรู้จักการให้อภัยแก่เขาก่อน
แล้วถึงขนาดเกลียดกัน เป็นศัตรูกันคงมีเรื่องร้ายแรงมาก
แค่ทำใจให้ชอบมันยังยากเลย
แล้วถึงขนาดให้รัก คงเป็นอะไรที่ยากเกินคำบรรยาย
แต่คุณรู้ไหม....
การรู้สึกโกรธแค้น เกลียดชัง
มันสร้างความทุกข์และบั่นทอนจิตใจเราแค่ไหน
ความรู้สึกมันจะคล้ายไฟสุมอกทุกครั้งที่ต้องเจอ
คนที่เรารู้สึกแบบนั้นด้วย
แล้วคุณยังอยากที่จะทุกข์แบบนั้นอีกเหรอ
หากคุณยิ่งรู้สึกแบบนั้นแล้วมันไม่มีความสุข
ทำไมไม่ปล่อยวางแล้วปลดปล่อยความทุกข์นั้นไปซะ
บางทีเราอาจจะมีความสุขมากขึ้นกว่าเมื่อก่อนก็เป็นได้
สำหรับเรื่องนี้ ฉันก็พยายามทำทุกครั้งที่มีเรื่องหรือมีปัญหากับใคร
คิดแค่ว่า มนุษย์ย่อมเคยมีผิดพลั้งกันบ้าง
หากแต่เราต้องรู้จักอภัยให้เขาก่อนแล้วความสุขจะกลับมาหาเรา
...อย่างไม่มีที่สิ้นสุด...